
Ocórreseme agora que non caben
as horas neste día.
Agora, que caeu a derradeira folla
da maceira e aínda quedan
no chan todas as que caeron
e non caben, non van caber nas horas tantas follas
varridas polo vento.
Non quixera
esquecelas porque sexan
vellas follas queixándose o romperse
tanxendo
os meus vellos recordos.
Recólloas a moreas e vounas axuntando
nun recuncho da terra.
Quero plantar encima,
cando este inverno acabe,
unha nova maceira.
TRADUCCIÓN AL CASTELLANO:
La última hoja
Se me ocurre ahora que no caben
las horas en este día.
Ahora, que cayó la última hoja
del manzano y aún quedan
todas las que han caído por el suelo,
y no caben, no van a caber dentro de las horas
tantas hojas barridas por el viento.
No quisiera
deshacerme de ellas porque sean
hojas viejas quejándose al romperse.
Las recojo a montones y las junto
en una esquina del terreno.
Quiero plantar encima, cuando este invierno acabe,
un manzano nuevo.
Me gusta esto:
Me gusta Cargando...