A carón da vida

A carón da Auga
escribo

mergullada en sentires

escoitando

o ruxe ruxe das vogais

agardando

as verbas indefindas:

Galicia,

Galiza,

nai dos pobres

nai dos ricos de espíritu.

MVF©

#DíadasLetrasGalegas

Serigrafía

Palpebras pechadas. Aguias facendo círculos.

Vexo un ceo aloumiñado por ollos negros e azuis.

Palpebras abertas. Chora un bebé no camiño

entre as saias da súa nai adormece rapidiño.

Bamboleo. Pasan trenes,

igual que pasan as vidas.

Teño un axouxere sempre na ventá

para que entren contentos os bos espíritos.

Din que este inverno veu seco

máis a miña casa garda no seu ventre

unha lagoa de augas rotas e profundas.

O albor do sono desperta

crece unha planta fermosa

mentres as verbas se ocultan.

Ilustración: Minjae Lee

https://www.oldskull.net/ilustracion/minjae-lee/

Morriña galega

As bolboretas traían
verbas de sal nas súas ás,
que o abrirse nomeaban prados
camiños, cumios e mar.
Ata os paxaros que oía
piaban na lingua nai,
porque unha nai non se esquece.
Nin o berce. Nin o lar.

17-05-2020

Adicado a todos os galegos e galegas, de aquí e alá.

Alén da noite

No alento das feras late o mundo,
palpebras abertas que esquecen
que algunha vez o vento foi suave
brisa acunando a esperanza dos dormentes.
No alento da bestia bufa a noite
na procura dos sonos baixo chave,
bate nas portas, repenica nos cristais,
treme nos beizos que o bicar se abren.
Pero diante do medo un neno brinca,
salta os chanzos do tempo, xoga, amosa
no sorriso dentiños de leite
que espantan gárgolas e bestas derrotan.

Más allá de la noche

En el aliento de las fieras late el mundo,
párpados abiertos que olvidan
que alguna vez el viento fue suave
brisa meciendo la esperanza a los durmientes.
En el aliento de la bestia gime la noche
en búsqueda de sueños bajo llave,
llama a las puertas, repica en los cristales,
tiembla en los labios que al besar se abren.
Pero por delante del miedo un niño avanza
saltando los peldaños del tiempo,
juega y muestra
en su sonrisa tiernos dientes de leche
que espantan gárgolas y derrotan bestias.

MVF©

¿Tamén hoxe é o teu non cumpreanos?

É, non, sí, …

É posibel festexar os cumpreanos do mesmo modo que é posibel festexar os non cumpreanos. Hai xente que opta por festexar os primeiros e olvidar os segundos, e hai xente que o fai a inversa: festexa os NON e obvia os SÍ. Con todo, decir que aparte destas dúas posturas está a de celebrar ambas semella caer na trampa da autoaxuda barata, polo que cabe decir que cada día é unha nova oportunidade SÍ, e tamén un recordo do que foi e do que NON, e sobre todo É un desexo que abrimos cara algunha parte.

Feliz camiño en cada paso.

Traducción al castellano:

¿También hoy es tu no cumpleaños? Es, no, sí…

ES posible celebrar los cumpleaños, del mismo modo que es posible celebrar los no cumpleaños. Hay gente que elige celebrar los primeros y olvidar los segundos. Y también hay gente que elige la opción inversa: celebrar los NO y obviar los SÍ. Con todo, señalar que aparte de estas dos opciones está la opción de celebrar ambas posturas es caer en la trampa de la autoayuda barata, por lo que cabe decir que cada día es una nueva oportunidad, SÍ, pero también un recuerdo de lo que pudo ser y lo que NO, y sobre todo ES un deseo que abrimos hacia alguna parte.

Feliz camino en cada paso.